Want het luisteren heeft inmiddels de overhand genomen! Spiegels op je motor? Overrated. Knipperlichten? Nergens voor nodig. Licht voor in het donker? Energieverspilling! Nee, het enige wat je nodig hebt, is een goedwerkende toeter. Mijn knipperlichten en loplampen doen het niet, maar mijn toeter wel! Ik realiseerde mij gisteren pas dat ik in mijn vorige berichtje ‘de bom gedropt’ had met de mededeling dat we een motor gekocht hadden. Een motor gekocht hadden en ‘even’ van Noord naar Zuid Vietnam gingen rijden. Vervolgens wel beschrijf hoe gevaarlijk het hier is, maar niet even van me laat horen dat het goed gaat. Bij deze -bijna twee weken later-: het gaat goed! Zoals ik in mijn vorige tekstje begon over de eerste drie lessen van motorrijden in Vietnam, heb ik er wel tientallen bijgeleerd. Ik maak geen grapje als ik zeg dat spiegels overrated zijn. Ik gebruik ze 100%; zo vaak als maar kan, maar de mensen hier het liefste niet. En waarom zou je ook, diegene achter je wijkt wel uit.. toch?! Diegene achter je kijkt wel, wijkt wel en begrijpt het volledig als jij horizontaal je motor/auto stil op de rijbaan zet.. toch?! Tsja, blijkbaar doe ik dat dus allemaal. Ik weet niet zo goed hoe mensen hier hebben leren auto en scooter rijden, maar als ik kindjes vanaf 6 jaar al op een scooter zie rijden, dan begrijp ik het wat beter: ze leren door ervaring. En dat is wat ik dan ook maar doe. Om bijvoorbeeld maar iets te noemen (en God mag hopen dat ik dit weer afleer voordat ik in Nederland een auto in stap), voegen ze hier in via de binnenbocht van de tegenovergestelde rijbaan. Snappen jullie het? Hmm, had ik maar audiovisuele ondersteuning om mijzelf duidelijk te maken. Om te beginnen rijdt iedereen hier –meestal- op de rechter rijbaan. Dus stel je komt uit een uitrit en je wilt naar links, dan moet je eerst een rijbaan over om vervolgens op jouw eigen rijbaan weer netjes rechts te kunnen rijden. In Nederland wacht je dan tot je een gaatje ziet en ga je via de buitenbocht je eigen rijbaan op. Hier nemen ze de linker korte bocht (waar je dus een tegenligger zou kunnen verwachten die gewoon af wilt slaan) en voegen dan al (spook)rijdend via de linkerrijbaan met een diagonale looplijn naar de rechter rijbaan. Ik geloof niet dat mijn verhaal heel duidelijk is, maar het komt er op neer dat ik met zowel invoegen als afslaan een error had, omdat je mensen tegen komt die je niet verwacht. Spookrijden op de ‘snelweg’ is hier geen uitzondering op de regel. Met het invoegen van hier snap ik het ook wel, liever paar kilometer spookrijden dan twee keer een rijbaan over moeten steken. Dat er vanuit alle hoeken en gaten auto’s en (vooral) scooters komen, raak je snel aan gewend. Dat mensen zonder te kijken naar links zwenken met als gevolg dat jij op de rem moet of uitwijkt, valt mee te leven. Maar auto’s (en dan vooral taxi chauffeurs!) die hun auto frontaal stil zetten op drie rijbanen, daar heb ik nog steeds geen woorden voor. Welke hersencel in hun brein geeft een groen akkoord op die actie? De regel ‘rechtdoor op dezelfde weg gaat voor’ geldt hier overigens ook niet. Rijd jij op je scooter rechtdoor dan moet je goed opletten voor auto’s die willen afslaan. Zonder te kijken wordt met één arm aan het stuur en de andere arm aan de telefoon de slinger naar rechts ingezet. Tsja.. had ik maar preventief moeten toeteren dat ik daar reed, is ook mijn fout: snap ik.

Toeteren is een goede oplossing om je dagen veilig door te komen, maar de drukke wegen vermijden is een betere. Dit extreme rijden vindt namelijk vooral voor op de wat grotere wegen en in de stad. Aangezien wij geen haast hebben en vooral de toeristische routes willen vermijden, kunnen wij via de kleinere wegen ons van A naar B verplaatsen. Kleinere en prachtige wegen is waar wij ons de afgelopen dagen op bevonden hebben. ‘Wow, wow en nog eens wow’ zijn de simplistische gedachten die vaak door mijn hoofd razen. Van regen, wind, mist en kou in de bergen naar zon, rijstvelden en vissers langs de kust. Vietnam is een super lang land en het landschap is erg verschillend. Om daar zelf –letterlijk en figuurlijk- je weg in te vinden, is geweldig. Als ik terug denk aan het reizen door Thailand, Cambodja en Laos, is dit zo anders. Het is niet te vergelijken hoe je de dagen ervaart. We zijn vaak vroeg op pad en liggen ook vroeg weer te slapen. Hoe cliché het ook klink ‘de bestemming doet er niet toe, het gaat om de reis er naar toe’. Het rijden is onze activiteit en dat zijn de momenten dat je met de mensen in contact komt en de dingen meemaakt. Als je ergens stil staat komen de mannen je ‘bike’ bekijken. Rij je op de weg dan komen ze naast je rijden en gaan ze (zonder dat je ze begrijpt) een gesprek met je beginnen. Ja, dat was ook nog een extra leermomentje: rijden, praten én poseren voor de selfie die ze met je willen maken. ‘Peace, peace.. yes peace!’. Wederom vind ik kinderen de leukste. Enthousiast naar je zwaaien en keihard ‘helloooo’ schreeuwen. Man, soms klinkt het als een aanval, maar als ik dan hun glimlach zie kom ik weer tot rust.

Het is een ongelooflijke beleving en je ziet veel. Je bent zo vrij als een vogel op de motor en kan gaan en staan waar je wilt. Waar ik normaal ‘thuis’ kwam in een hostel/guesthouse, voel ik me nu ‘thuis’ als ik weer op de motor zit. Hoe zweverig het ook klinkt, meer dan dat heb je niet nodig. Tuurlijk: eten en drinken. Maar dat vind je overal langs de weg wel weer. Beetje aanwijzen, gebaren en afwachten wat ze er van begrepen hebben. 9 van de 10 keer krijg je dan een noodle soup met wat kip er in.. prima lekker en even wat beter voor mijn lijn haha.

Jeetje, rewind. Ik ben weer eens koning in het eindeloos schrijven zonder echt iets te zeggen. De meeste mensen beginnen met de grote lijn en gaan daarna pas in detail. Wordt nog wat als ik ooit ga werken ;). Maar om de wat grotere lijn op te pakken: we zijn in Ho Chi Minh City aangekomen!! Eigenlijk zijn we er gisteravond al aangekomen en gaan we er vandaag weer weg. We gaan nog een rondje door de Mekong Delta rijden. We zijn de 21^e van december begonnen met rijden en hebben tot en met nu richting het Zuiden gereden (ik zal proberen mijn locatiepunten weer bij te werken). We zijn vanaf Hanoi landinwaarts gegaan (paar bergen bereden) en vervolgens via de kust naar Ho Chi Minh City genavigeerd. We hadden ons in het midden van Vietnam vergist in het weer (regenseizoen) en hebben daar dus een klein stukje valsgespeeld. We hebben de motor en onszelf in de trein gegooid en vanuit een (hele vieze!) trein de hoosbuien bewonderd. De rit moet vooral leuk blijven en we hebben een paar keer in de kou gereden: liever niet een volle dagen achter elkaar. Het meenemen van de motor in de trein was ook weer een hele ervaring. De motoren zijn in een eerdere trein gezet en wij vervolgens een paar uur later erachteraan. De trein was een meevaller wat betreft de stoelen (dit keer soft seats!), maar een tegenvaller wat betreft kakkerlakken. Ik heb nog nooit zulke grote en drukke kakkerlakken gezien. Ik overdrijf niet als ik zeg dat deze beesten zich sneller voortbewogen dan de trein. Bah. Dat maakte de rit van acht uur (hadden vertraging) iets minder comfortabel dan verwacht. Om bij aankomst vervolgens nog te moeten vechten om je motor terug te krijgen, was niet zo fijn. Elke keer als toerist proberen ze je af te zetten en willen ze je meer laten betalen waar mogelijk. In principe snap ik het, wij hebben meer geld en weten we –meestal- toch niet wat de echte prijzen zijn. Wij onderhandelen veel, maar dan nog betalen we niet de locale prijs. Prima. Maar waar ik niet tegen kan, is dat ze je in een positie zetten waar je afhankelijk van ze bent. Bij de grensovergang hebben ze je paspoort en wil je de grens over, als je in de middle of nowhere bent weten ze dat je daar weg wilt en als ze je motor hebben weten ze dat je die terug wilt.. Om dan vervolgens wéér te moeten betalen om de motor (waar je al een ticket voor gekocht hebt) terug te krijgen, word ik boos. Als die man dan vervolgens van je eist dat je hem weer meer betaalt, doet alsof hij je niet begrijpt en -als wij niet willen betalen- rustig zijn eten op eet.. dan kan het zomaar gebeuren dat zijn visje opeens aan mijn kant van de tafel staat. Tsja, als jullie het spelletje spelen, kan ik het ook. Ik kan ook veel woorden in mijn taal praten en boos kijken. Soms de lieve rustige houding, dit keer de wat activere aanpak gekozen. En het werkte, we hebben onze motoren terug gekregen en konden in het donker een slaapplek gaan vinden. Na ons laatste rondje Vietnam zijn we van plan de motoren te gaan verkopen en vliegt Matthijs naar Myanmar en ga ik Cambodja weer in. Ik ga de 18^e beginnen in Phnom Penh met vrijwilligerswerk. Ik ga deelnemen aan het ‘children enrichment program’. Wat dat precies gaat inhouden weet ik nog niet, ik heb de 7^e een skype-interview waarin ik hopelijk wat meer informatie ga krijgen. Ik ben via een Spaans stel bij deze organisatie terecht gekomen en wat ik hoor en lees over de organisatie is het de moeite waard om je voor in te zetten! Ik hoef geen geld te betalen en ik ga inwonen bij een gezin in Phnom Penh. Ben dus heel benieuwd! Gaat weer een andere manier van reizen worden. Ook zal het wennen zijn om afscheid van Thijs te nemen. We hebben een ongelooflijke tijd samen gehad en een heel fijne manier van reizen ervaren. Het samen delen van de momenten en hetzelfde idee hebben van reizen, is een grote luxe geweest. Ben benieuwd hoe de reis verder zal gaan dus! Ik zal in ieder geval niet meer in mijn eentje met dronken politiemannen in een donkere karaoke bar gaan drinken... Achja, I‘ve been there DON DET!

Zo, inmiddels zijn de vroege vogels van jullie ook al wel wakker! Maandag is weer aangebroken en voor de werkende mensen betekent dat weer een week vol ploegen, zwoegen en zweten! Voor de studenten onder ons zal het nog wel vakantie zijn..? Maar als ik mijn (oud)huisgenoten mag geloven, is het weer tijd om de UB in te gaan! Ik ben nog lang niet uitgepraat en heb nog veel te delen, maar ik heb weer genoeg van jullie kostbare tijd in beslag genomen en de dag vordert sneller dan ik dacht. Tijd om op de motor te springen en de kippen, varkens, waterbuffels, honden, katten en eendjes te begroeten! Ik heb ze weer gemist deze nacht. Op de haan na.. die kinderboekjes van vroeger zijn een grote leugen: ze wachten echt niet tot de zon opkomt met geluid maken.. Die beginnen om 04.00 al. Wie weet schrijf ik ooit wel een kinderboekje: ‘goedemorgen zonder zorgen’! Haha.

Oeh, bijna vergeten: een gelukkig nieuw jaar iedereen!! Ik hoop dat jullie allen een mooie nacht gehad hebben en inmiddels weer bijgekomen zijn! Mag gedeeld worden dat ik tot midnacht nul alcohol heb weten te bemachtigen dit jaar en welgeteld 8 vuurpijlen gezien heb. Als nog was het een leuk oud en nieuw met op het einde nog een bijzondere ervaring met lokale jeudg op straat. Wederom geen woord Engels, maar we werden vriendelijk verzocht om op de (kinder)plastic stoeltjes plaats te nemen en met hen mee te eten. Kippenvoeten, embio’s en noem het maar op.. Zo hebben wij ons tot 02.00 erg leuk weten te vermaken!! En wil je dan betalen of op zijn minst iets geven dat ze zelf nog wat meer bier kunnen drinken, wordt het terug gepropt in je broek.. Eerste nieuwjaarscadeautje gok ik dan maar!

Heel fijne week toegewenst! En op een mooi nieuw jaar!

Liefs,

Ezra

PS: Ik wil de volgende mensen toch even via deze manier bedanken. Want zonder jullie had mijn reis er iets minder fijn en leuk uitgezien!

Om te beginnen: huisgenoten!! Lieve Huize Hoerzicht mensen!! Ik weet dat ik jullie in de gedwongen mailinglijst gezet heb haha, maar ik hoop dat jullie daardoor op zijn minst dit zien: dank jullie wel voor mijn ‘rugtas’!!! Het is een liefde haat relatie tussen puist en mij, maar aan het einde van de dag hou ik van hem! Het is mijn schildje en mijn huis op mijn rug. Jullie zijn elke dag bij me en dat voelt als een veilig schild J. Dank jullie wel mooie gekken!

Dan, broerlief. Jouw cadeautje is misschien wel het meest praktische naast mijn tas. Een slot die mij tot de dag van vandaag een grote bescherming geboden heeft! Heel veel deuren hebben twee van die ringetjes zodat ik die met het slot dicht kan doen, dus onze kamers zijn vaak helemaal beveiligd. Verder zit hij elke dag op mijn tas, zodat mijn slipjes veilig zijn! Haha no joke, ik heb hem op het voorvakje, maar tussen mijn ondergoed zitten de waardevolle spullen verstopt. Niet doorvertellen he..

Dan moeders: hoe kun je lokale mensen hier beter uitleggen waar je vandaan komt, hoe je aan je kleurtje komt en dat je niet van hier bent, dan ze de speelkaarten te laten zien met je ouders en familie er op! Ik heb meerdere malen met de kaarten gespeeld en mijn lieve familie is door veel mensen bestudeerd. Ik win er ook nog eens heel vaak mee, dank daarvoor!

Neefje!!! Ik draag de laatste dagen tijdens het rijden mijn bergschoenen wat meer, maar daarvoor had ik elke dag mijn schoenen aan (nee Tommie, ik heb ze nog niet weggegooid ghehe). Mijn lelijke schoenen zijn opeens zo waardevol door jouw lieve woorden. Als ik er naar kijk, voel ik je aanwezigheid! En anderen vinden het ook heel vet, je staat zelfs op de facebook van twee zangeressen uit LA! Jaja, er zijn meerder mensen zoals ik op deze wereld (en dan bedoel ik niet dat ik een zangeres ben, maar dat schrijven op schoenen gewaardeerd wordt). Lieve schat, ik denk dus aan je!! En jullie alledrie bedankt voor de portable oplader!! Iets wat ik maar al te graag gebruik. Niet omdat ik niet vaak genoeg bij een stopcontact ben, maar omdat die stopcontacten zo slecht zijn dat ze alleen opladen als je ze nonstop op een speciale manier er in drukt.. Niet handig, dus waar kan laad ik jullie apparaat op en dan ben ik ‘good to go’ voor een paar dagen!

Andere neven + Marlous: Dat brengt mij ook bij jullie. Ik heb de luxe twee portable opladers te hebben gekregen! En die van jullie met mijn lievelingsdiertjes er op! Ze voelen zich hier helemaal thuis tussen al het bamboe!

En dan Fleur.. liefste schat! Los van je quiz, die ik zo eens in de tijd krijg waardoor ik weer in een scheur lig, zijn al je berichtjes zo lief en leuk! Uit het zicht maar zeker niet uit het hart, ik weet niet wat ik op afstand zonder je zou moeten. Als iemand mij zou vragen wat je het meeste mist aan Nederland dan zijn het wel de maandagavondknottenavonden met jou. Dat en hockey overigens, maar dat past niet goed ik mijn eerbetoon aan jou. DUS de maandagavondknottenavonden!! We hebben veel om over bij te praten, maar gelukkig heb ik een handigheidje bij me waardoor we weten waar we het ook al weer over moeten hebben... #alleenjijbegrijptwatikbedoel. Het is zo fijn, handig en leuk. Een cadeau wat alleen jij zou kunnen bedenken ;). Dank je wel schat, daardoor kan ik hier volledig genieten van het reizen en de kleine dingetjes bewaren en niet vergeten #hebhetlevenlief!

Ik vergeet sowieso veel te veel mensen. Dus iedereen die ik vergeten ben, projecteer even een fotootje van mij op je computer en zet bij youtube het liedje: "Fuck You (Very Much)" van Lily Allen op en vervang dan in gedachten “Fuck You” voor “Thank You”! Thank you!!!!!